سخنان امام حسین علیه اسلام هنگامی که به ایشان می گفتند نرو خطر دارد و ...
به من میگوئید نرو, ولی خواهم رفت. میگوئید کشته میشوم,مگر مردن برای یک جوانمرد ننگ است؟
مردن آن وقت ننگ است که هدف انسان پست باشد و بخواهد برای آقائی و ریاست کشته شود که می گویند به هدفش نرسید. اما برای کسی که برای اعلای کلمه حق و در راه حق کشته شود که ننگ نیست چرا که در راهی قدم برمی دارد که صالحین و شایستگان بندگان خدا قدم برداشته اند.
امام در سخت ترین شرایط هنگامی که میدانست دیگر هیچ راه گریزی از کشته شدن نیست و در محاصره کامل قراردارند و آب هم بر ایشان تحریم شده هرگز لب به شکوه نگشود و همواره شاکر خداوند بود. فرموده اند هیهات که ما زیر بار ذلت برویم! ما تن خود را در جلوی شمشیرها قرار میدهیم ولی روح خود را در جلوی شمشیر ذلت هرگز فرود نمی آوریم. خدای من که در راه رضای او قدم بر میدارم راضی نیست, پیغمبر (ص) و علی(ع) که روی زانوان آنها نشسته ام به من میگویند تن به ذلت مده.
حال بنگریم به احوال خودمان و اینکه از امامی که برایش عزا میگیریم و بر سر و سینه میزنیم , چه چیزی آموخته ایم؟ آیا ما هم مانند امام در هیچ شرایطی زیر بار ظلم نمیرویم و تن به ذلت نمیدهیم؟ یا مصلحت اندیشی کرده و زیر بار هر توافقی به هر قیمتی با دشمن قسم خورده اسلام میرویم؟ آیا این با روحیه حسینی بودن و حسینی زیستن تناسب دارد؟ تکلیف خودمان را حداقل با خودمان مشخص کنیم!.
